40 JAAR VOLLEYBAL IN LINNE – DEEL 1

In 2006 zal door de afdeling Volleybal aandacht worden geschonken aan het feit dat de vereniging 40 jaar geleden werd opgericht. Een voor deze gelegenheid in het leven geroepen comité is momenteel bezig met de samenstelling van een passend programma, waarbij verspreid over het jaar 2006 diverse activiteiten op touw zullen worden gezet. Onderdeel van dit programma is dat in deze en volgende uitgaven van De Zebra door middel van kortere of langere bijdragen het wel en wee van de vereniging in de voorbije 40 jaren wordt belicht. In deze editie het eerste hoofdstuk over de oprichting en de beginjaren.

Gesteund door de toenmalige Jeugd en Sportraad Linne werd op 12 augustus 1966 onder aanwezigheid van 26 belangstellenden de oprichtingsvergadering gehouden. Initiatiefnemers waren: de heren H. Peeters, J. Metsemakers, M. Linssen en de dames A. Van Pol en T. Tobben. Zij vormden ook het eerste gekozen bestuur. In deze vergadering werd verder besloten onder de naam LIVOC als ontspanningsvereniging van start te gaan en het eerste jaar niet aan de competitie deel te nemen. Contributie fl. 1,50 per maand. Bij gebrek aan een geschikte accomodatie in Linne werd ingestemd met het voorstel om in samenwerking met de Sportvereniging Soda gebruik te maken van de gymzaal in Montfort.

Het dragen van de naam LIVOC was van korte duur. Door de aansluiting bij de R.K.S.V. werd de naam in maart 1967 gewijzigd in R.K.S.V. Linne, afdeling Volleybal. In dezelfde periode trad de vereniging ook toe tot de Nederlandse Volleybalbond (NEVOBO), zodat in het seizoen 1967/1968 voor de eerste keer met 1 heren- en 1 damesteam aan de bondscompetitie kon worden deelgenomen.  Zowel de trainingen als de wedstrijden werden in de gymzaal in Montfort gehouden. Zeker vermeldenswaard is dat ook toen al de trainingen onder leiding stonden van Leo Vlot. Vele succesvolle jaren onder zijn leiding zouden nog volgen.

Een mijlpaal in de ontwikkeling van de vereniging was de ingebruikname van de sportzaal in Linne in 1969. Niet langer hoefde naar Montfort te worden uitgeweken. Het kunnen beschikken over een eigen accomodatie betekende de aanzet tot een groeiende en bloeiende vereniging.

Tot slot nog dit. De oprichting van de vereniging betekende niet dat er voor die tijd geen volleybal werd gespeeld in Linne. In het archief vonden wij een stuk dat verwijst naar een artikel in de Maas en Roerbode (voorganger van De Limburger) van 4 september 1967 naar aanleiding van het eerste door onze vereniging georganiseerde (buiten)volleybaltournooi. De inhoud is als volgt:

“De sportvereniging Linne heeft weer een volleybalafdeling die er zijn mag. Dit is een verheugend feit, temeer daar het toch Linne is geweest dat in het verleden samen met de verenigingen: “Soda”, Roermondse Politie en VCR (het huidige Oikos) het volleybalspel in Midden Limburg introduceerde. Wij herinneren ons nog het gevreesde Linne team dat in 1951 kampioen werd van de, toe nog niet bij de NEVOBO aangesloten, afdeling Roermond. Namen als Eed Leijendeckers, Bair van Vlodrop, Lex Creemers, Giel van Elmpt, Joep van der Loo en Ward Evers hadden in die pionierstijd een bekende klank. Mede door het ontbreken van een goede speelzaal is de VV-Linne in later jaren van het toneel verdwenen. Via sportvereniging Soda die in een zaal in Montfort taai haar volleybalavond bleef aanhouden, is Linne weer herrezen en onder leiding van Roermond BC speler L. Vlot wordt nu degelijk getraind”.

 

40 JAAR VOLLEYBAL IN LINNE – DEEL 2

De opening van de sportzaal in Linne (1969) is erg belangrijk geweest voor de groei van de vereniging. Voor trainingen en wedstrijden kon men voortaan in een nieuwe en moderne accommodatie in eigen dorp terecht. Hierdoor en door de latere sportieve successen groeide het aantal leden snel. Ter illustratie: bedroeg het aantal leden bij de oprichting in 1966 nog 26, via 67 leden eind 1969 en 108 eind 1972 kon in 1974 het aantal van139 worden geteld.

Met deelname aan de competitie werd gestart in het seizoen 1967/1968 door één heren- en één damesteam. Aan het einde van dit seizoen was het eerste sportieve succes een feit. De heren werden kampioen en promoveerden naar de 1e klasse. Beperken wij ons hier tot de resultaten van het 1e heren- en damesteam gedurende de eerste tien jaar dan zien we dat er nogal wat kampioenschappen en promoties gevierd zijn. Het eerdere succes van de heren kreeg begin zeventiger jaren een bijzonder opmerkelijk vervolg. In drie jaar tijd stoomde het 1e herenteam door van de 1e districtsklasse naar de landelijke 3e divisie. Deze opmars verliep als volgt:

1971: promotie naar ditrictsklasse
1972: kampioen en promotie naar de promotieklasse na een beslissingswedstrijd tegen JOVO uit Venlo, uitslag: 3-2
1973: kampioen en promotie naar de landelijke 3e divisie na een beslissingswedstrijd tegen Oikos uit Roermond, uitslag: 3-2. Een echte derby met veel publieke belangstelling.

Ook het 1e damesteam liet zich niet onbetuigd en toonde haar sterkte:

1971: promotie naar de districtsklasse
1974: kampioen en promotie naar de promotieklasse

Veel krantenknipsels in het archief getuigen van een bijzonder succesvolle periode.

Door de toename van het aantal leden groeide ook het aantal teams. Opgemerkt dient te worden dat reeds vanaf de oprichting jeugdteams hebben deeluitgemaakt van de vereniging. Hetzelfde geldt voor de dames en heren recreanten die vanaf het begin van grote betekenis zijn geweest voor het volleybal in Linne. Deze en de overige teams behaalden eveneens aansprekende resultaten in de competitie en tijdens toernooien. In de sportzaal werd destijds aan het begin van iedere competitie jaarlijks een toernooi georganiseerd dat zich tot de grootste binnentoernooien van Limburg mocht rekenen.

Een markant hoogtepunt was de organisatie van de dames interland tussen Nederland en Frankrijk op 15 september 1974. In de Linner sportzaal versloegen de Nederlandse dames hun tegenstanders met 3-0. Het jaarverslag vermeldt over de organisatie o.a.:

“In iets meer dan een maand heeft de ingestelde Kommissie Interland het weten klaar te spelen de hele organisatie op poten te zetten. Zij zorgde ervoor dat alle zaken, van bescherming van de sportzaalvloer tot de ontvangst van speelsters, officials en genodigden, van scorebord tot geluidsinstallatie, etc., tot in de puntjes was geregeld. Na de wedstrijd volgde een ontvangst door het gemeentebestuur. De dag werd besloten met een diner, aangeboden aan speelsters, officials, gemeentebstuur en organisatoren. Dat de organisatie perfect was bleek later toen van diverse zijden dankbetuigingen werden ontvangen”.

Financiën, beter gezegd het gebrek hieraan, lopen als een rode draad door de eerste tien jaar. De stormachtige ontwikkeling van de vereniging liep niet parallel met de groei van de inkomsten. Acties, zoals massa kienavonden, bloemen- en wafelacties werden op touw gezet om de financiële nood te lenigen. Tegen deze achtergrond werd in 1974 de eerste antiekmarkt georganiseerd. Een initiatief dat is uitgegroeid tot de huidige Luikse Markt. De benarde financiële positie was in mei 1976 aanleiding voor een gesprek met B&W van Linne.

Op 29 mei 1976 herdacht de afdeling Volley het 10 jarig bestaan met een feestavond.
 

40 JAAR VOLLEYBAL IN LINNE – DEEL 3.

Het tienjarig bestaan werd bescheiden gevierd met een toernooi voor alle competitie spelende teams en een feestavond. In de jaren die volgden (1976-1980) groeide de vereniging naar een sportief hoogtepunt. Ofschoon alle teams behoorlijk tot zeer goed presteerden, getuige de kampioenschappen en promoties die behaald werden, was Heren 1 het vlaggenschip. Bijna elke week verschenen er een of meerdere artikelen in de krant over het volleybal in Linne.  De prestaties van de diverse teams zette Linne duidelijk op de kaart van volleyballand. Ook financieel werd orde op zaken gesteld. Naast de lucratieve, vaak internationaal getinte, toernooien die werden georganiseerd en de Luikse Markt, die overigens in de beginjaren plaatsvond in de kasteeltuin van kasteel Heysterum, werd een grote loterij op touw gezet. Verder werden de leden ingeschakeld bij diverse evenementen die in die jaren door de Stichting Prof Wielerpromotion werden georganiseerd, zoals de nederlandse kampioenschappen wielrennen in Geulle.

In november 1977 werd gestart met de loterij. De opzet was als volgt: de loterij zou een jaar duren, kosten voor een lot 72 gulden op jaarbasis, eventueel maandelijks te voldoen (6 gulden). Iedere maand werden dertien prijzen met een totale waarde van 1.600 gulden beschikbaar gesteld. Bij de twaalfde trekking dongen alle bezitters van een (jaar)lot tevens mee naar de hoofdprijs: een “tomaatrode” Alfa Sud ter waarde van 15.000 gulden geleverd door en in de showroom te bewonderen bij garage Hukkelhoven. De trekkingen werden verricht door Notaris Klerken te Roermond. Zo kon het gebeuren dat op 3 november 1978 door de toenmalige voorzitter van de VC Linne, Cees Kwanten, de sleutels van de auto overhandigd werden aan de gelukkige winnaars: het echtpaar Slabbers uit Boukoul-Swalmen. Door de verkoop van bijna 1.000 loten en de inzet van velen kon deze loterij als zeer geslaagd worden bestempeld.

Het runnen van de vereniging in die jaren van bloei was geen sinecure. Door bestuur en kader werd hard gewerkt aan de structuur en professionalisering. Commissies werden ingesteld, het trainerskorps werd uitgebreid, coaches en begeleiders werden aangesteld en scheidsrechters opgeleid. Voor de verzorging en blessurebehandeling werd Jac Swagten aangetrokken. Leden van de vereniging konden tegen gereduceerd tarief tevens terecht in het saunacomplex van Jac in Maasbracht. Met 5 herenteams, 3 damesteams, competitie spelende recreanten (heren en dames) en de jeugdteams was de vraag naar kader groot. De trainingsfrequentie lag op twee maal per week. Voor Heren 1 en 2 drie maal. De meeste competitiewedstrijden werden op de zaterdag afgewerkt. De behoefte aan zaaluren was groot en voor trainingen moest vaak uitgeweken worden naar de gymzalen van scholen in Maasbracht en Roermond. De derde training van Heren 1 en 2 vond zelfs op de zondagmorgen in Koningsbosch plaats. Tegenover al die, vaak vrijwillige, inzet stond de grote bereidheid van de leden om zich in te spannen voor een zo goed mogelijk sportief resultaat. De aanpak wierp zijn vruchten af. Het waren jaren van hoogtij voor geheel VC Linne met als exponent Heren 1. De in een eerder hoofdstuk vermelde opmars van dit team kreeg zijn vervolg door de volgende wapenfeiten:

1977: kampioen derde divisie, promotie naar de tweede divisie.

1980: kampioen tweede divisie, promotie naar de eerste divisie.

“DIT IS IETS UNIEKS VOOR EEN KLEIN DORP” zo kopte “De Limburger” in de krant van maandag 31 maart 1980 naar aanleiding van het behaalde kampioenschap en de promotie naar de eerste divisie. Het artikel droeg als ondertitel: prestatie van Linne nauwelijks te geloven.  Wat niemand voor mogelijk had gehouden gebeurde in het 14e jaar na de oprichting. Linne behoorde tot de subtop van Nederland en mocht zich voegen bij de 30 beste teams. Na een jaar eerder net naast de promotie te hebben gegrepen werd door Leo Vlot en zijn mannen in 1980 een klinkend kampioenschap behaald. Dit gebeurde in de thuiswedstrijd tegen “Bermi/VIG” uit Roosendaal. Met een 3-1 uitslag was het kampioenschap een feit. Jaren van inzet, wilskracht en vechtlust van een hecht team werden bekroond met een uitzonderlijk resultaat. Uitbundige taferelen speelden zich af in een bomvolle sporthal. Het was geen uitzondering dat destijds de thuiswedstrijden door honderden toeschouwers werden bezocht. De geweldige sfeer die in de sporthal losbrandde keerde terug tijdens de receptie waar velen de receptietafel passeerden. In clublokaal Slabbers-van der Loo waar al menige overwinning werd gevierd en vaak nederlagen waren weggespoeld was het weer feest tot in de kleine uurtjes.

 

40 JAAR VOLLEYBAL IN LINNE – DEEL 4.

De VC Linne is een bruisende vereniging. Aangespoord door het succes van Heren 1 behaalden andere teams eveneens aansprekende resultaten. Een greep uit de kampioenschappen en promoties uit die tijd

1981: Heren 3: promoveert naar de 1e klasse.
1982: Heren 2: kampioen met promotie naar de promotieklasse.
1982: Dames 1: promotie naar de promotieklasse.
1984: Heren 2: kampioen met promotie naar de 3e divisie.

Het kampioenschap en de promotie van Heren 2 betekende dat maar liefst twee teams in de landelijke divisies actief waren.

De thuiswedstrijden werden gespeeld in aanwezigheid van een grote en vaak luidruchtige supportersschare. Dat de wedstrijden soms geladen waren met een behoorlijke portie emotie mag blijken uit de volgende anekdote die wij in het archief tegenkwamen. Het betreft een strafzaak van de NEVOBO tegen een speler van Heren 1 wegens onbehoorlijk gedrag tijdens een uitwedstrijd. Getergd door de partijdigheid van de plaatselijke scheids- en lijnrechters nam deze speler een dreigende houding aan tegen de scheidsrechter (opgeheven wijsvinger) en sloeg tellertafel en – bord tegen de grond. Het door een van de spelers van heren 1 geschreven verweer is zeker vermeldenswaard. Een passage uit het 15 pagina”s dikke dossier:
“Door dubieuze beslissingen van zowel de scheids- als de lijnrechters werd de thuisclub herhaaldelijk zwaar bevoordeeld. Hierdoor raakten de gemoederen verhit in het Linne team. Het tellertafeltje was van een zeer wankele constructie, een soort campingtafeltje van een slecht soort. De betrokken speler raakte per ongeluk een van de pootjes waardoor het tafeltje spontaan dichtklapte en het telbord op de bodem geraakte. De speler die een gebaar maakte naar de scheidsrechter riep: dit is de laatste keer scheids dat u een verkeerde beslissing neemt. De speler verloor welliswaar zijn zelfbeheersing maar heeft zeker geen dreigende houding aangenomen en zelfs onmiddellijk daarna excuses aangeboden”
De zaak werd afgedaan met een boete van 50 gulden, een voorwaardelijke schorsing van twee wedstrijden en een proeftijd van een jaar. Opmerkelijk is dat de dreigende houding bestond uit een opgeheven wijsvinger. Tegenwoordig wordt hiervoor een andere vinger gebruikt (vaak zonder strafzaak als gevolg).
Ieder succes heeft een keerzijde. Heren 1 maakte in 1983 kennis met die andere kant. De Zebra van mei 1983 vermeldt: Na een groot aantal succesvolle jaren voor ons 1e herenteam is nu de ommekeer gekomen. Het team zal een trede omlaag moeten en komend seizoen de sportieve vreugde in de landelijke 2e divisie zien te vinden. Een stap terug is natuurlijk nooit prettig, doch constant de verliezer zijn nog minder. De landelijke 2edivisie mag volleybaltechnisch als een uitstekend niveau gedacht worden. Een niveau dat in de Linner sportzaal prachtige volleybalwedstrijden gebracht heeft.
Van grote waarde voor de vereniging zijn de dames en heren recreanten. Op bestuurlijk vlak maar ook als trainer, coach of anderzins hebben velen van hen een steentje bijgedragen. Evenzo deden zij van zich spreken in de recreanten- of ontspanningscompetitie en op toernooien. Zo waren de heren o.m. kampioen in 1975 en 1979 en promoveerden in 1986 naar de hoogste klasse van de recreantencompetitie. De betrokken spelers heren ontspanning zullen zich zeker het meerdere malen bezochte toernooi in Simmenrath (Duitsland) herinneren, georganiseerd door de Polizeiverein uit Aken. Na een gewonnen toernooi stond in de Aachener Volkszeitung zelfs een lovend artikel over onze volleyballers. Traditioneel werd het toernooi afgesloten door een verbroederingsfeest met muziek, dans en spitbraden. De dames recreanten behaalden in 1982 een kampioenschap. Zij deden het begrip ontspanning eer aan door in 1980 een feestavond te organiseren voor alle aan de damescompetitie deelnemende teams uit de regio.
In 1986 maakte de vereniging zich op voor het 20 jarig jubileum. Ter gelegenheid hiervan werd zowel voor de dames als voor de heren een jubileumtoernooi georganiseerd waaraan 38 verenigingen deelnamen met in totaal 60 teams. In de jubileumgids werd aan de hand van foto”s nog eens teruggekeken op een bijzonder succesvolle periode. Het jubileumjaar werd afgesloten met een receptie in de Mill Pub.

 

40 JAAR VOLLEYBAL IN LINNE DEEL 5

Het in goede banen leiden van een groot scala aan activiteiten en verplichtingen vergt veel (vrijwilligers)werk. Het bestuur is de bindende factor, terzijde gestaan door o.a. een aantal commissies en het wedstrijdsecretariaat. De inbreng van trainers, coaches en begeleiders mag  eveneens niet onderschat worden. Zij hebben veelal ook zitting in commissies of bestuur en vervullen daardoor meerdere functies. In het besef dat de club aan hen veel dank verschuldigd is, is het noemen van namen in dit verband ondoenlijk, aangezien gedurende het bestaan van de vereniging een groot aantal personen op enigerwijze een bijdrage heeft geleverd.

Uit de secretariële jaarverslagen van zo”n 20 jaar geleden maken wij op dat een hedendaags probleem ook toen al actueel was. Het invullen van de personele bezetting van bestuur en commissies bleek namelijk niet altijd eenvoudig. Ook wordt er melding gemaakt van het feit dat bij de diverse activiteiten overdreven veel inzet van de bestuursleden wordt gevraagd omdat er altijd leden zijn die het laten afweten. Het weerhield de VC Linne er echter niet van naar een nieuw hoogtepunt te groeien met als markant jaar 1989.

Halverwege het seizoen 1988/1989 tekent zich af dat Heren 1 een rol van betekenis speelt in de tweede divisie. De mogelijkheid van promotie via promotie-degradatie wedstrijden of zelfs een kampioenschap is niet uitgesloten. Door de stijgende lijn in het spelniveau groeit het besef dat na 6 jaar tweede divisie een terugkeer naar de eerste divisie binnen bereik ligt. Het werd een seizoen vol spanning met een verrassende ontknoping. In de laatste competitiewedstrijd in Eindhoven werd het kampioenschap veilig gesteld. Veel van de aanwezigen zullen zich deze wedstrijd tegen Karanoi, uitslag: 3-0 voor Linne, zeker nog herinneren. Met een minimale voorsprong van één punt op VoCaSa uit Nijmegen werd de titel behaald. Bij terugkomst in Linne was er een ontvangst door B en W op het gemeentehuis voor spelers en begeleiders, waarna een groot feest kon beginnen in het verenigingslokaal. Linne was terug in de sub-top van het landelijke volleybal.

Van de gelegenheid om via bordreclame te vereniging te steunen werd al enige jaren door ca. 25 plaatselijke of uit de regio komende bedrijven gebruik gemaakt. Voor aanvang van de thuiswedstrijden werden bij het opbouwen van de sportzaal de reclameborden aan de wandrekken opgehangen. Naast deze voor de verenigingskas aantrekkelijke vorm van ondersteuning had ook de sponsoring reeds zijn intrede gedaan. Na De Bont Limburg B.V. uit Echt trad Veehandel Janssen B.V. uit Linne enkele jaren als shirtsponsor op. Bij de presentatie van laatstgenoemde sponsor trad een team van Jong Oranje aan tegen de herenhoofdmacht van Linne (uitslag: 3 -2 voor Linne). Eind 1989 werd Camp Schilderwerken bereid gevonden de club voor meerdere jaren te ondersteunen. Op voorwaarde dat de bedrijfsnaam aan de vereniging gekoppeld zou worden werd een overeenkomst gesloten die in de Algemene Ledenvergadering van 26-11-1989 door de leden werd bekrachtigd. Voor het lopende seizoen en gedurende de drie daaropvolgende seizoenen zou de vereniging onder de nieuwe naam Camp/VC Linne en in een nieuwe outfit verder gaan.

Het nationale volleybalteam van Jong-Oranje komt zondag 21 januari 1990 naar Linne om daar een wedstrijd te spelen tegen het eerste herenteam van VC Linne. Dit was de openingszin van het persbericht dat enkele dagen voor de wedstrijd verscheen. Voor de tweede maal was Jong-Oranje te gast bij gelegenheid van de presentatie van een nieuwe hoofdsponsor. Het pas naar de eerste divisie gepromoveerde herenteam trad aan tegen een Jong-Oranje dat in voorbereiding was op de Europese Jeugdkampioenschappen die in dat jaar in Hongarije zouden worden gehouden. In tegenstelling tot de vorige wedstrijd ging deze partij met 3 – 0 verloren. In het dossier dat van deze ontmoeting werd bijgehouden vonden wij de aantekening dat Bas van de Goor deeluitmaakte van de selectie van Jong-Oranje. Hij zou later furore maken in de Nederlandse en Italiaanse competitie en met het nationale team goud halen op de Olympische Spelen.

 

40 JAAR VOLLEYBAL IN LINNE DEEL 6

Wij schrijven het jaar 1991, het jaar van het 25 jarig jubileum. Maar ook het jaar waarin de volleybalvereniging te maken kreeg met een flinke tegenslag. Aan het einde van het seizoen 1990/1991 verlieten diverse spelers (zeven van de negen) van Heren 1 en speelsters van Dames 1 de club. Het bleek niet meer mogelijk om representatieve teams op de been te brengen. Noodgedwongen moest besloten worden om de heren terug te trekken uit de landelijke competitie en de dames uit de provinciale klasse. In de dagbladen werd teruggeken op bijna twee decennia”s topvolleybal in Linne. Hoe onder Leo Vlot de toon werd gezet door via meerdere kampioenschappen door te stomen naar de eerste divisie (1980). Een huzarenstukje dat in 1989 onder Sjaak Metsemakers werd herhaald. Diverse betrokkenen kwamen hierbij aan het woord.

Opnieuw beginnen in de regionale klasse was de nieuwe opdracht. Het jaarlijkse infoboekje dat in 1991 voor het eerst verscheen vermeldt: het terugtrekken van de teams heeft het bestuur, spelers en veel supporters als een zwaar verlies ervaren. Voor anderen kwam het niet geheel onverwacht. Handhaven op dit voor Linne hoog nivo vergt veel offers en inspanning. In de gegeven omstandigheden wordt de keuze voor het clubbelang boven het eigen belang van de spelers als de meest juiste gezien. Men ziet een uitdagende rol voor de jongeren weggelegd om verloren terrein weer terug te winnen.

Jeugd is de basis voor continuïteit en toekomst. In het beleid van de vereniging is de aandacht voor de jeugd altijd een speerpunt geweest. Zo werd reeds in 1983 gestart met mini-volleybal omdat, zoals in de notulen van toen staat geschreven, de leemte van het bijbrengen van de allereerste beginselen van het volleyspel op jeugdige leeftijd steeds voelbaar is geweest. Vanaf de oprichting zijn jeugdteams actief geweest en niet zonder succes. Van succes is zeker sprake indien de in eigen gelederen opgeleide jeugd doorstroomt naar hogere teams. De VC Linne heeft vaak kunnen constateren dat jongeren met inzet en plezier uitgroeiden tot waardevolle spelers om uiteindelijk op ieders eigen niveau actief te zijn. Door de jaren heen werden meerdere talentvolle jongeren uit onze gelederen door de NEVOBO geselecteerd om deel te nemen aan de centrale trainingen en selectiewedstrijden.

In juni 1991 werd een drie dagen durend beach volleybaltoernooi gehouden. Een bijzondere aktiviteit ter gelegenheid van het zilveren jubileum. Een groots opgezet evenement, onder de naam Grindmeren Beachtoernooi, georganiseerd in samenwerking met de Stichting Volleybal Promotion en de Grindproducenten. Plaats van handeling was de Molengreend in Maasbracht. Het toernooi van een dergelijke omvang op een unieke locatie vergde een immense organisatie. Niet alleen vanwege het volleybal maar ook vanwege het randgebeuren. Zo werd een compleet kampeerterrein ingericht, waren er voor kinderen diverse ontspanningsmogelijkheden en was er in de avonduren muziek van live bands in de feesttent. Een goed gevulde prijzenpot maakte het geheel extra aantrekkelijk.

De voormalige bibliotheek in de sportzaal werd verbouwd en ingericht tot kantine, compleet met glazen wand waardoor de activiteiten in de zaal ook vanuit de kantine te volgen zijn. Door het bestuur van de Stichting Sportzaal werd het beheer van de kantine overgedragen aan de volleybalvereniging. In een feestelijke bijeenkomst vond in september de sleuteloverdracht plaats. De club kreeg hiermee de beschikking over een eigen home. Na de sleuteloverdracht en gelegenheid tot bezichtiging werd de kantine in gebruik genomen met een viering in kleine kring. Het bewogen jaar 1991 kreeg met deze gebeurtenis toch een mooi slot.

In de seizoenen die volgden, na de nieuwe start, bleek de vereniging over veerkracht te beschikken. Het ledenaantal groeide weer. Vooral Dames 1 had de opgaande lijn al snel te pakken. Zij vestigden de aandacht op zich door een kampioeschap met promotie in 1993 en een promotie in 1994 waardoor zij weer aan konden treden in de eerste klasse.

 

40 JAAR VOLLEYBAL IN LINNE DEEL 7

Tussen begin 1996 en eind 2000 nam het aantal leden van VCLinne toe van 140 naar 160. In deze periode valt op dat er vooral veel kampioenschappen van jeugdteams gevierd worden. VCLinne heeft veel jeugdig talent. Voor deze jeugd is het dan ook helemaal te gek dat Ron Zwerver, lid van het gouden olympisch team uit 1996, samen met enkele andere internationals op 9 april 2000 in de sporthal van Maasbracht een clinic geeft aan onze jeugdspelers en die van VCMaasbracht, VCMaasdal (Wessem) en VCMSC (Stevensweert). Reactie van een deelnemer; “Geweldig, maar helaas veel te kort!”

Ook de seniorenteams doen het in deze periode goed. Om dit te illustreren: Heren 1 speelde in 1996 nog in de regionale 2e klasse, Heren 2 in de regionale 3e klasse en Dames 1 in de regionale 2e klasse. In 2000 is Heren 1 inmiddels opgeklommen tot de promotieklasse. Heren 2 promoveert in 1999 naar de regionale 1e klasse. Dames 1 promoveert in 1998 naar de promotieklasse.
Vanaf 2000 wordt het wedstrijdvolleybal anders. Het Rally Point Systeem wordt ingevoerd. Geen 4 sets meer tot 15 punten, waarbij alleen het team dat aan service is een punt kan scoren, maar 4 sets tot 25 punten, waarbij elke bal een punt oplevert. En bij 2 – 2 in sets een 5e en beslissende set tot 15 punten.
Bij het spelen van wedstrijden komt natuurlijk van alles kijken. Er moet bijvoorbeeld bij elke wedstrijd een scheidsrechter zijn. Dus hiervoor moeten er vrijwilligers zijn. In 1996 zijn 15 seniorleden begonnen met een scheidsrechterscursus. In 2001 hebben 18 jeugdleden hetzelfde gedaan. Dat zoveel spelers bereid zijn om ook nog op een ander gebied binnen de club als vrijwilliger actief te zijn,  is toch wel uniek. Dit tekent de sfeer binnen de club en in dit geval voorkomt het natuurlijk veel problemen met de arbitrage.

Een gezonde vereniging die sportief wil blijven presteren heeft een constante aanmelding van nieuwe jeugdleden nodig. Zeker als het de ambitie van de club is om met zelf opgeleide spelers en speelsters de eerste teams te bemensen. De volleyballessen aan de groepen 7 en 8 van basisschool Triangel, waar in 1993 mee gestart is, vinden tussen 1996 en 2000 nog steeds elk jaar plaats. In de hoop dat er leerlingen zijn die ontdekken hoe leuk volleybal is en zich aanmelden bij VCLinne. Dit leidde al snel tot uitbreiding van het aantal mini- teams. Mini”s zijn volleybalspeelsters en -spelers tussen de 6 en 10 jaar. VCLinne is in 1992 voor het eerst gestart met een mini-team.

Wat ook niet onvermeld mag blijven zijn de jeugdkampen waar in 1994 mee gestart is. Gingen we eerst nog naar de kampeerboerderij van de familie Kruisbergen in het Linnerveld, tegenwoordig gaan we al wat verder weg en maken we België onveilig. Een citaat uit het verslag van het allereerste kamp in 1994, gemaakt door een deelneemster: “Toen iedereen aangekleed was en ontbeten had, gingen we naar het bos. Daar waren van te voren allerlei spelletjes klaargezet, zoals bijvoorbeeld aan een touw slingeren en over een indianenbrug wandelen. Dit was leuk tot het touw brak…..”.

Zo tegen het einde van het millennium gaat het dus goed met VCLinne. Dat kan niet gezegd worden van onze buurvereniging VCMaasbracht. Door gebrek aan bestuursleden en spelers wordt er samenwerking gezocht met VCLinne. Die samenwerking komt er in 1999. De dames 1 teams van beide verenigingen worden samengevoegd en gaan onder de naam VCLima spelen in de Top-klasse. De samenwerking met VCMaasbracht verloopt prima. Tijdens de Algemene Ledenvergadering van april 2001 worden al 2 leden uit Maasbracht in het bestuur gekozen. Per 1 juni 2001 wordt VCMaasbracht opgeheven en melden zich zo”n 60 leden uit Maasbracht bij VCLinne aan.

 

40 JAAR VOLLEYBAL IN LINNE DEEL 8

Vanaf het samengaan met VCMaasbracht wordt er door VCLinne getraind zowel in de sporthal van Maasbracht als die van Linne. En dat is ook wel nodig, want in 2003 bijvoorbeeld had VCLinne 13 jeugd- en seniorenteams plus 4 recreantenteams waarvan er ook nog 2 competitie speelden. Veel teams trainen 2 maal in de week en al die trainingen, dat past niet meer in één sporthal. Bovendien, van de dik 200 leden die VCLinne op dit moment telt komt zo”n 35 % uit Maasbracht  en 55 % uit Linne. Dus trainen in Maasbracht is geen overbodige luxe. Gezien de verdeling van de leden over Linne en Maasbracht dekt de naam VCLinne niet meer de lading. De Algemene Ledenvergadering van VCLinne heeft haar bestuur onlangs dan ook de opdracht gegeven om op korte termijn met een voorstel voor naamswijziging van de club te komen. Officieel heten we ‘afdeling volleybal van de RKSV Linne”, in de praktijk gebruiken we al jaren VCLinne. Wat gaat het in de toekomst worden?
De competitiewedstrijden, m.u.v. enkele recreantenteams, spelen we nog steeds in de sporthal van Linne. Dit heeft natuurlijk alles te maken met onze eigen speciale kantine met zicht op de velden, hetgeen de sfeer en de gezelligheid rondom de wedstrijden zeer ten goede komt.

Sfeer en gezelligheid is er ook te vinden op het in 2003 voor het eerst in samenwerking met Zaalvoetbalvereniging Maasbracht georganiseerde ‘Buitentournooi”. Inmiddels zijn we al weer bijna aan de 4e editie toe en kunnen gerust concluderen dat dit een blijvertje is. Elk jaar schrijven zich meer teams in om in juni op het grasveld aan de haven te strijden voor de prijzen. Door de aanwezigheid van eten en drinken kent dit sportieve evenement een hoog gezelligheidsgehalte en is ook financieel aantrekkelijk voor de organiserende verenigingen.
Een mooi voorbeeld van wat samenwerking tussen verschillende verenigingen tot stand kan brengen.

In 2004 is VCLinne in Maasbracht en Linne gestart met een nieuwe tak van volleybal, het circulatie-minivolleybalvolleybal. Minivolleybal bestond voor de jongste volleyballertjes al jaren in diverse competitie- en spelvormen. In dit vereenvoudigde volleybalspel ontbrak echter, met name bij de echte beginners, de dynamiek en snelheid die juist zo kenmerkend is voor de sport. De NeVoBo werkte een nieuw minivolleybalplan uit, het circulatie-minivolleybal (CMV). Deze vorm kent zes verschillende spelniveaus zodat, stapje voor stapje, ook de jongste volleyballers op een speelse, dynamische manier het spel onder de knie kunnen krijgen. Inmiddels is deze competitievorm in zeven van de acht Nevobo-regio”s ingevoerd. Met succes, want het aantal minileden in deze delen van Nederland blijft stijgen en dat is ook goed te merken bij VCLinne. Door de invoering van het circulatie-minivolleybal heeft het aantal jeugdleden een sterke impuls gekregen.

In 2003 heeft het bestuur het initiatief genomen voor VCLinne een verenigingsplan op te stellen met daarin de doelen voor de middellange- en lange termijn. Bestuur en leden moeten zich er van  bewust zijn waar de club over 5 of 10 jaar wil staan. Zo kun je tijdig inspelen op allerlei ontwikkelingen in je omgeving, die je meestal niet in de hand hebt, maar wel bepalend kunnen zijn voor vóórspoed of tegenspoed. Een werkgroep bestaande uit personen uit alle geledingen van VCLinne heeft met hulp van het ‘Huis voor de Sport” het verenigingsplan opgesteld dat door de Algemene Ledenvergadering in maart 2005 vastgesteld is. Een kleine greep uit doelstellingen voor de lange termijn in het verenigingsplan:
Algemeen:

Een vereniging met een goede sfeer, waar leden en betrokkenen graag vertoeven. De integratie Linne-Maasbracht is voltooid.
Een actief vrijwilligersbeleid; een aantrekkelijke vereniging voor kader van jeugd- en seniorenafdeling en kader van de overige commissies.
Een transparante, duidelijke organisatie met een goede interne communicatie.

Sportief:

het spelen op promotieklasse-/3e divisie-niveau door het eerste herenteam met zoveel mogelijk zelf opgeleide spelers
De jeugdspelers worden opgeleid volgens de in een jeugdplan vastgestelde route

Sportief gezien is VCLinne nu in 2006 zeer zeker in wat rustiger vaarwater terechtgekomen, tenminste als we dat vergelijken met eind 70-er, begin 80-er jaren. Door reorganisatie van de competities door de Nevobo speelt Heren 1 nu in de regionale 1e klasse. Dames 1 speelt in de regionale 3e klasse. VCLinne investeert veel in de opleiding van jeugdspelers en staat garant voor de kosten van regionale en landelijke trainingen waar onze jeugdspelers voor geselecteerd worden. Bij de jongens zijn er heel wat aanstormende talenten, bij de meisjes is dat minder het geval. We verwachten dat een goede opleiding zijn vruchten gaat afwerpen en dat de seniorenteams en sprong omhoog kunnen gaan maken. Daarom is het ook zo belangrijk dat de jeugdopleiding, en dan met name de technische opleiding, volgens een vast uitgekiend plan verloopt. Op dit moment is er een groep trainers van VCLinne samen met een kaderlid van de Nevobo bezig om zo”n technisch jeugdplan op te stellen. Dit technisch jeugdplan moet zijn vervolg krijgen in een goed daarop aansluitend technisch seniorenplan.

Na 40 jaar dus nog ambitie genoeg. Goede zaken uit het verleden worden in stand gehouden, nieuwe zaken worden ontwikkeld. Alles dankzij leden en vrijwilligers die de volleybalsport een warm hart toe dragen. Als VCLinne, of wat de clubnaam ook zal worden, er in blijft slagen om warm nest te blijven voor leden en vrijwilligers, het sportieve aanbod op niveau te houden en het sociale aspect hoog in het vaandel te houden, dan zullen er in de toekomst nog vele plezierige jubilea te vieren zijn.

De serie ‘40 jaar volleybal in Linne” is geschreven door:

Har Daamen (aflevering 1 t/m 6)
André Broen (aflevering 7 en 8).

Herinneringen aan de spannende zaterdagavonden in de sportzaal van Linne

Als supporter van VC Limac uit het begin van deze eeuw herinner je je ongetwijfeld de zaterdagavonden in de kleine sportzaal in Linne. Als je op tijd aanwezig was en een strategische plek wist te bemachtigen, kon je een gedeelte van het speelveld zien waarop de lange mannen hun wedstrijd speelden. De spanning en de sfeer waren om van te genieten, ook al kon je vanaf de 'tribune' alleen de tussenstand volgen door af en toe voorover te leunen over de balustrade. Het was letterlijk en figuurlijk volleybal op hoog niveau, ongeacht de uitslag, met na afloop een gezellig samenzijn in de overvolle maar o zo gezellige kantine.

Vooral het eerste herenteam presteerde in die tijd uitstekend. VC Limac had in heel Limburg en zelfs landelijk een vaste plaats veroverd. Toch kwam er in 2006 een abrupt einde aan de euforie toen oud-speler, coach en trainer Leo Vlot plotseling op 63-jarige leeftijd overleed tijdens zijn pelgrimstocht op de fiets naar Rome. Vlot was een spil in de vereniging en een clubicoon. Hij was gedurende een lange periode speler/trainer en coach van het eerste herenteam. Een bekwaam leider zowel fysiek als mentaal, die maar moeilijk te vervangen was binnen de club.

Na overleg met zijn echtgenote Mariet en zijn kinderen besloot het bestuur destijds om jaarlijks een herdenkingsdag binnen de vereniging te houden, de zogenoemde Leo Vlotdag. Op vele manieren werd deze dag daarna jaarlijks vormgegeven, meestal bij de opening van het seizoen.

Zo organiseerde de vereniging in 2015 een clinic waarbij de eredivisiespeelsters van Peelpush Laura de Jong, oud-speelster bij VC Limac, en Kim de Wild de jongere jeugd een aantal leerzame oefeningen lieten zien. Daarna verzorgde Edwin Benne, oud-coach van het Nederlands herenteam en als speler winnaar van een zilveren medaille op de Olympische Spelen in 1992, een clinic voor de wat oudere jeugd van de club.

Bij de opening van het seizoen 2016-2017 werd de Leo Vlotdag gecombineerd met de viering van de opening van het 50-jarig jubileum in de vorm van een brunch voor alle leden van de vereniging. In een goed bezette Harmoniezaal in Linne waren naast de leden ook diverse familieleden van Leo Vlot aanwezig. Tijdens deze gezellige brunch werden vele herinneringen uitgewisseld. In de middaguren werd de dag afgesloten met enkele wedstrijden gespeeld door de jeugdteams in de sportzaal.

Op de herdenkingsdag in 2019 werd de nieuwe technisch directeur Guido Górtzen aan de leden voorgesteld.

Aandacht voor jeugd

De aandacht voor de jeugd binnen VC Limac heeft in de loop der jaren een steeds prominentere rol gekregen. Om het volleybal bij de jeugd te promoten, werden scholen bezocht en werden reclameacties op touw gezet. Naast het volleybal werden door de vereniging ook diverse activiteiten georganiseerd die niet direct gerelateerd waren aan de sport zelf.

Jaarlijks werd bijvoorbeeld een jeugdkamp van een heel weekend georganiseerd, vaak over de grens in België, voor alle leden van alle teams. Dit jeugdkamp was iedere keer een groot succes en zorgde voor een versteviging van de  band binnen de vereniging. Ook werd jaarlijks een huldiging van de kampioenen gehouden, waarbij de winnende teams werden gehuldigd en voorzien van cadeautjes door bestuur, coaches, ouders en spelers en speelsters van de overige teams. Voor de jongste jeugd werd volleybal op zes niveaus aangeboden, de zogenoemde CMV-niveaus (Cool Moves Volley). Hierbij leren kinderen, op een speelse manier, alle volleybaltechnieken.

De vereniging vindt het belangrijk dat de jeugdleden zich niet alleen sportief, maar ook sociaal ontwikkelen. Daarom werden, naast de reguliere volleybaltrainingen, ook activiteiten georganiseerd zoals sinterklaasvieringen en een nieuwjaarsborrel. Op deze manier wilde de vereniging een veilige en gezellige omgeving bieden voor alle jeugdleden.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat VC Limac inmiddels een van de grootste volleybalverenigingen van Limburg is. Het blijft een belangrijk speerpunt van de vereniging om zowel op sportief als op sociaal vlak het beste uit de jeugdleden te halen. De vereniging heeft zichzelf ten doel gesteld om een sterke, hechte en gezonde club te blijven waar jong en oud zich thuis voelt en waar eenieder op zijn eigen niveau  zijn sport kan beoefenen..

Financiële steun en betrokkenheid van sponsoren, leden en bestuur

Om als vereniging op lange termijn te blijven bestaan, zijn zowel financiële middelen als betrokkenheid van mensen in de vorm van leden, leiders en bestuur van essentieel belang. Gelukkig kan onze vereniging rekenen op de steun van velen.

We hebben verschillende bordsponsoren, kleine zakelijke sponsoren en privé-personen die jaarlijks een bedrag doneren aan de club. De deur-aan-deuracties, zoals Jantje Beton, loterijen en de contributies vormden ook een welkome bijdrage aan de financiën van de club. De grote geldbedragen, waarvan de club afhankelijk is, komen vande hoofdspnsoren: Hansen dranken, Fit & Fysio, de Luikse Markt, Numidia BV en het jaarlijkse Familie Volleybaltoernooi in Maasbracht.

We zijn dankbaar dat Fit & Fysio meerdere jaren als hoofd- en shirtsponsor is opgetreden. In 2016 hebben we in goed overleg Numidia BV als nieuwe hoofdsponsor en toekomstige shirtsponsor geïntroduceerd.

We zijn erg blij met de financiële steun van onze sponsoren, maar ook de betrokkenheid van onze leden en het bestuur is van groot belang. Samen werken we hard aan het behouden en verbeteren van onze vereniging voor de toekomst.

Prestaties en opbouw van de teams

Het eerste damesteam kende in het seizoen 2012-2013 wat tegenslagen, maar slaagde er toch in om te promoveren naar de tweede divisie. Helaas was dit verblijf van korte duur en degradeerde het team in 2015 weer terug naar het derde divisie-niveau. In het seizoen 2017-2018 speelde het damesteam in de promotieklasse en miste nipt de overstap naar de derde divisie. Dit resulteerde echter in het vertrek van enkele basisspeelsters en was voor VC Limac de aanleiding om te starten met de opbouw van een nieuw, jeugdig team.

Het eerste herenteam speelde in het seizoen 2013-2014 op hoog niveau in de landelijke tweede divisie en slaagde erin om zich te handhaven. Het jaar  daarna lukte dit echter niet en degradeerde het team naar de derde divisie. Dit had als gevolg dat enkele spelers vertrokken en dat de heren de opdracht kregen om een nieuw, jong team te bouwen. Dit resulteerde al snel in succes: na een vijfde plaats in de derde divisie in 2018, werd in 2019 de promotie naar het tweede niveau bewerkstelligd.

VC Limac is trots op de prestaties van haar teams en ziet de opbouw van jeugdige teams als een belangrijk speerpunt voor de toekomst van de club.

Toekomstgericht en betrokken

VC Limac is een vereniging die altijd vooruit kijkt en probeert te anticiperen op uitdagingen die zich voordoen. Dit bleek ook toen er sinds 2015 bij de jongens bijna geen nieuwe leden werden ingeschreven. Het probleem was niet uniek voor onze vereniging, maar een landelijk probleem. Daarom namen we in april 2018 het initiatief om in overleg en met medewerking van Het Huis van de Sport contact te zoeken met buurverenigingen Ludentes (St. Odiliënberg), Hero (Herten), Patrick (Echt) en Oikos (Roermond) om gezamenlijk een oplossing te vinden. We besloten om gecombineerde teams te vormen, bestaande uit spelers van meerdere clubs, om samen te trainen en aan de competitie deel te nemen. Een geslaagde samenwerking die laat zien dat we ons niet laten beperken door problemen, maar er juist op een positieve manier naar kijken en gezamenlijk op zoek gaan naar oplossingen.

Een ander uitdaging is het werven van leidinggevende mensen binnen de vereniging. Bij VC Limac hebben we gemerkt dat met name de functie van bestuurslid niet bepaald geliefd is bij de meeste mensen. Na het vertrek van een drietal bestuursleden was het dan ook een uitdaging om de vereniging draaiende te houden. We hebben alle leden persoonlijk benaderd en enkele personen bereid gevonden om de jeugd te begeleiden en activiteiten te organiseren. Echter, het vinden van bestuursleden bleef lastig. Door middel van een belactie hebben bestuursleden en leden van het eerste damesteam telefonisch contact gezocht met alle ouders. Dit leverde echter niet het gewenste resultaat op en uiteindelijk werd het bestuur gevormd door slechts twee leden: de voorzitter en de wedstrijdsecretaris. Een brandbrief aan alle leden met de mededeling dat het voortbestaan van de vereniging in gevaar was, zorgde voor een ommekeer. In een ingelaste algemene vergadering op 11 maart 2019 hebben zich een drietal oud-spelers en een ander lid aangemeld als bestuursleden en is de dreigende opheffing van de club voorkomen.

Bij VC Limac hechten we veel waarde aan betrokkenheid en vooruitkijken. Door gezamenlijk te werken aan oplossingen en nieuwe initiatieven te omarmen, zorgen we ervoor dat we ook in de toekomst een bloeiende vereniging blijven.

 

Veiligheid en respect

Bij VC Limac vinden we het belangrijk dat onze leden zich veilig en gerespecteerd voelen binnen onze vereniging. Daarom hebben we in 2017 enkele maatregelen getroffen in het kader van 'veilig sporten'.

We hebben twee vertrouwenspersonen aangesteld, waarbij iedereen terecht kan die te maken heeft met een ongewenste situatie in de verhouding tussen leidinggevenden en sporters. Zij staan klaar om te helpen en te ondersteunen waar nodig.

Verder hebben we gedragsregels opgesteld waar alle leden zich aan dienen te houden. Op die manier creëren we een veilige en respectvolle omgeving voor iedereen. Voor alle leidinggevenden die met jeugdige personen omgaan, is het verplicht om een VOG-verklaring (verklaring omtrent gedrag) te hebben.

We zijn blij te kunnen zeggen dat er binnen onze vereniging nog geen meldingen nodig zijn geweest. Bij VC Limac streven we naar een cultuur waarin iedereen met plezier kan sporten en waarin veiligheid en respect voorop staan.

VC Limac viert vijftigjarig jubileum en kijkt positief naar de toekomst

In 2017 vierde VC Limac haar gouden jubileum, een onvergetelijke dag dankzij de voorbereiding en inzet van vele leden en oud-leden. Na het herdenken van de overleden leden in een H.Mis vond een grote receptie plaats, waarbij een jubileumboekje werd uitgegeven. Jubilarissen werden gehuldigd en oud-leden haalden herinneringen op aan vervlogen volleybaldagen. De aanwezigen luisterden aandachtig naar de toespraak van de sportwethouder van Maasgouw. Toezeggingen omtrent een ver- of herbouw van de sportzaal in Linne kon de wethouder echter (nog) niet doen. De dag werd afgesloten met een barbecue voor iedereen. Een geslaagd jubileum op weg naar een volgend jubileum in de toekomst, het zestigjarig bestaan.

Op 2 mei 2019 brak voor VC Limac een nieuw hoofdstuk aan na het vormen van een (gedeeltelijk) nieuw bestuur. Op een feestelijke bijeenkomst op het kantoor van hoofdsponsor Numidia BV, waar regionale televisieomroep L1 ook opnames maakte, werden contracten getekend tussen Numidia NV, VC Limac en de nieuwe technisch directeur Guido Görtzen. Görtzen, een 425-voudig international en winnaar van een gouden medaille bij de Olympische Spelen in Atlanta in 1996, gaat de vereniging op fulltime basis professionaliseren met speciale aandacht voor de jeugdopbouw. Het doel is om het eerste team binnen afzienbare tijd tot het hoogste niveau in Nederland, de eredivisie, te leiden. Kort daarna werd oud-international Nico Freriks aangetrokken om het niveau binnen het eerste team te verhogen en de vooral jeugdige spelers hierbij te begeleiden.

VC Limac kijkt positief naar de toekomst, mede dankzij deze versterkingen binnen het bestuur en het team.

Fred Thissen,

oud-voorzitter Limac